دانه
دانه ی خفته در دل خاک
نازنین
خواب مرا ببین
آب میدهم
ریشه هایت را بگستران
آغوش گشوده ام
قد برافراز
منتظرم
به جهان من بیا
چشم به جهان بگشای
آنگاه خواهی دید
آفتاب تو
منم.
+ نوشته شده در سه شنبه چهاردهم آبان ۱۳۸۷ ساعت 0:28 توسط رضا چايچی
|
کتاب باله ی ماسه ها