تقدیم به ابوالحسن نجفی

 

ای یار

بر کجای تاریک زمین خانه کرده ای

من خسته از مرمت کفش های کهنه ام

به نقطه ای دور

            در افق

                     خیره می شوم

 

خوابم خواهد برد

میدانم

و همه ی آن نشانه ها را

بار  دیگر

        در بیداری

              گم خواهم کرد.

 

 

                          آبان ۶۶    از کتاب بی چتر بی چراغ